Ο Καραγκιόζης… υποψήφιος (ΣΤ΄ μέρος)

Συντομεύσεις: Κ= Καραγκιόζης, Αρ= υποψήφιος του Αρα…ζω , Μ.Γ.= Μπάρμπα Γιώργης, Ν= Νιόνιος, Μ= Μορφονιός, Γ= Γιωρίκας, Σ= Σταύρακας, σε ( ) χαμηλόφωνοι μονόλογοι, σε { } άλλες κινήσεις.

Το βράδυ των εκλογών και μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από τα περισσότερα εκλογικά τμήματα, ο Καραγκιόζης φθάνει στο εκλογικό κέντρο του «Αρα…ζω».

Κ: Θαύμα, θαύμα!

Αρ: πού το είδες το θαύμα Καραγκιόζη;

Κ: μα πως, δεν το είδατε εσείς; Στο εκλογικό τμήμα που ήμουν αντιπρόσωπος, οι κατάκοιτοι περπάτησαν και ήρθαν να ψηφίσουν, ανάπηροι ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες σαν μαραθωνοδρόμοι ανωμάλου, οι ηλικιωμένοι με άνοια βρήκαν την φώτιση για να επιλέξουν το σωστό για τα εγγόνια τους, οι τυφλοί είδαν το ψηφοδέλτιο για τη σωτηρία του τόπου, μια κυρία συνεπαρμένη από τη γενική ατμόσφαιρα ήρθε να ψηφίσει και για την κατάκοιτη μητέρα της (φαίνεται δεν της έδωσαν αρκετή δόση Viagra για να σηκωθεί… ψηλότερα), τα νοσοκομεία άδειασαν, σας λέω όλοι έγιναν καλά. Να ξανακάνουμε εκλογές και την άλλη βδομάδα, θα τους γιάνουμε όλους, κι αυτούς που μας ξέφυγαν εννοώ.

Αρ: θα ξαναγίνουν εκλογές, αλλά εμείς δεν τα πήγαμε τόσο καλά για να είμαστε εκεί.

Κ: τι θες να πεις; Στους δικούς μας τους ψηφοφόρους δεν έπιασε το θαύμα;

Αρ: μάλλον, βλέπεις είχαμε μεγάλη αποχή, δεν γεμίσαμε και το ψηφοδέλτιό μας με μπέηδες και δεν ταλαιπωρήσαμε τους ηλικιωμένους μας με την «υπηρεσία μεταφοράς αναξιοπαθούντων». Πάντως μπαίνουμε στο Δήμο.

Κ: δηλαδή; Θααα… γίνω δήμαρχος;

Αρ: ε, όχι δήμαρχος θα προκύψει την επόμενη Κυριακή κάποιος από τους αγάδες, αλλά δημοτικός σύμβουλος, ίσως.

Κ: και τώρα; Πρέπει να διαλέξουμε κάποιον από τους αγάδες την Κυριακή;

Αρ: θέλεις κάποιον από τους αγάδες για 5 χρόνια πάνω στο σβέρκο σου;

Κ: δεν μου κόβεται το χέρι καλύτερα; (το κοντό γιατί το μακρύ το χρειάζομαι για να ξύνομαι). Ααα.. να έρχονται οι φίλοι μου.

Μ.Γ: τι έγιν’ ανηψούδι μ’, βγήκης δήμαρχους;

Κ: για στάσου ρε μπάρμπα, πώς να βγω; Με ψήφησες;

Μ.Γ: θα σε ψήφιζα ρε μπασμένου, αλλά ψάχνουντας τα ψηφοδέλτια είδα και τον εαυτό μου μέσα.

Κ: (βρε τον μπ-αγά-σα, το ‘πε και το ‘κανε ο αθεόφοβος)

Ν: εγώ σε ψήφισα τζόγια μου, θα μου δώκεις τις 3 λίρες τώρα;

Κ: γιατί; Στις χρωστάω;

Ν: ναίσκε, ένας μπέης του Ντουρ-αγά έξω από το εκλογικό τμήμα μου ‘δωκε τον φάκελο με το ψηφοδέλτιο. Τον ερώτησα αν έχει εσένα σταυρωμένο και μου’ πε «ναι, μην στεναχωριέσαι και θα σου δώσουμε 3 λίρες μετά».

Κ: και ψήφισες χωρίς να δεις τι σου ‘δωσε; {καρπαζιά} νααα… κορόϊδο. Τις άλλες 2 θα τις εισπράξεις αργότερα (και τότε θα δεις τον άλλο εσταυρωμένο).

Μ: εγώ σε ψήφισα Καραγκιόζη. Στην ομορφιά μου σου λέω. Πρόσεξα καλά και έβαλα σταυρό σε σένα και άλλους 2 φίλους από τον συνδυασμό σας.

Κ: μπράβο Μορφονιέ, γι’ αυτό και ‘γώ μόλις γίνω δημοτικός σύμβουλος θα κόψω ένα κονδύλιο για να σου κάνουμε πλαστική στη μύτη, (εν τω μεταξύ, αν γεννήσει μέχρι τότε να μου κρατήσεις 2 κουταβάκια).

Γ: κι εγώ εψήφσα σας ουλς, εσένα, τη Μαρίκας τον Κωστίκα α σον συνδιασμόν του Φαγά-αγά και τον Πανίκα τη Συμέλας α σον συνδυασμόν του Ντουρ-αγά. Ντο θα δεις με;

Κ: {τραγουδιστά}(ντο δεις με πρωτομάστορα… ),(καλύτερα να μη σου πω) από σένα το περίμενα Γιωρίκα (έπεσες μικρός στο καζάνι), αλλά εγώ φταίω που δεν σας έδωσα έτοιμα τα ψηφοδέλτια. Εσύ τουλάχιστον Σταύρακα, πες μου ότι ψήφησες σωστά.

Σ: εγώ να ‘ούμ Καραγκιόζη, ξεκίνησα για να ψηφίσω και σταμάτησα στο καφενείο για ένα καϊφέ.

Κ: εντάξει και μετά;

Σ: μετά ήπια άλλον έναν.

Κ: και μετά, και μετά;

Σ: μετά ένας φίλος με κέρασε ένα ούζο.

Κ: έλα, μίλα τώρα, μη με κάνεις να ρωτάω συνέχεια. Τι έγινε τελικά;

Σ: ε, να ήρθαν κι άλλοι φίλοι, το ένα ούζο έφερνε το άλλο, ώσπου έκλεισαν οι κάλπες και ήρθα να μάθω τ’ αποτελέσματα.

Κ: μπράβο σου και σένα (άμα έχεις τέτοιους φίλους…), ελπίζω να μη με θυμάστε μόνο για ρουσφέτια αργότερα.

Εδώ κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδιά, η παράσταση «ο Καραγκιόζης… υποψήφιος» έλαβε τέλος. Κάθε πιθανή ομοιότητα που τυχόν προσέξατε, με πρόσωπα και γεγονότα που έλαβαν μέρος στις δημοτικές εκλογές 2014 του δήμου Κιλκίς, είναι δικαιολογημένη.

Κάποιοι θα φάνε, κάποιοι θα πιούνε και νηστικοί θα κοιμηθούμε.

Θα τα πούμε πάλι αργότερα με την υπερπαραγωγή «ο Καραγκιόζης… δημοτικός σύμβουλος».

Συνεχίζεται;

Ίσως.

Ομάδα γέλιου του Αλλά…Ζω

Ο Καραγκιόζης… υποψήφιος (Ε΄ μέρος)

-Κ: καλημέρα,εσείς είστε του «Αρα…ζω»; Ποιος είναι εδώ υπεύθυνος;

-Αρά...ζω: όλοι.

-Κ: εεε ….ναι, δηλαδή με ποιον μπορώ να μιλήσω;

-Αρ: ήδη μιλάς με κάποιον.

-Κ: ααα… κατάλαβα. Μα τι κάνετε τώρα; 

-Αρ: Διπλώνουμε αυτά τα έντυπα με το πρόγραμμά μας για να τα μοιράσουμε στους δημότες. Δεν βάζεις ένα χεράκι;

-Κ: ναι, βέβαια, να ρωτήσω όμως μερικά πράγματα; Όπως ας πούμε, ποιος είναι ο αρχηγός εδώ; Που βρίσκεται τα χρήματα; Γιατί το κάνετε αυτό;

-Αρ: κοίτα εδώ δεν έχουμε αρχηγό κι αν εννοείς επικεφαλής, εκλέξαμε στη γενική συνέλευση, επειδή οι νόμοι του σεραΐου το επιβάλλουν για τη συμμετοχή στις εκλογές. Από χρήματα δίνει ο καθένας ότι μπορεί και μαζεύουμε λίγα από έρανο σε φίλους και γνωστούς. Είμαστε λίγο θυμωμένοι μ’ αυτούς που μας θέλουν μόνο για την ψήφο μας και όπως καταλαβαίνεις δεν μας αρέσουν οι αρχηγοί, οι ταγοί, οι χορηγοί κι άλλοι τέτοιοι σωτήρες . Έλα ρώτα με κι άλλα τώρα που τα βρίσκω.

-Κ: μ’ αρέσω εδώ, μπορώ να μπω κι εγώ υποψήφιος;

-Αρ: φυσικά, στείλε μας γι’ αρχή ένα e-mail με βιογραφικό και φωτογραφία.

-Κ: βιογραφικό; Τι είν’ αυτό, τρώγεται; Είναι απ’ αυτά που λένε βιολογικά;

-Αρ: μα όχι, εννοώ, γράψε μας λίγα πράγματα για τη ζωή σου, να πάρε μαζί σου αυτό το υπόδειγμα και γράψε κάτι αντίστοιχο.

Υπόδειγμα:

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΡΑ…ζω

Γεννήθηκα: Τότε. Διευκρινίσεις: αποδεκτά όρια μεταξύ 1821 π.κ. (προ κρίσης) και 2222 μ.κ. (μετά κρίσης).

Μεγάλωσα: Εκεί. Διευκρινίσεις: εδώ γράφουμε κάτι συγκινητικό, όπως:

• Τα παιδιά της γειτονιάς σου, με πειράζουνε,
• Ήμουν πρωταθλητής στο τσιλίκι στη γειτονιά μου,
• Εκ γεννηθείς πάσχω από ανίατη ασθένεια για την οποία οι γιατροί μου έδωσαν ελάχιστο προσδόκιμο ζωής τα 97 χρόνια,

Σπούδασα: Κάτι (αν το κατάφερες αυτό, πρόλαβες να το κάνεις μάλλον πριν την κρίση. Αν πάλι δεν έφυγες ακόμη μετανάστης, βολεμένο σε κανένα delivery σε βλέπω, τυχεράκια! Εκτός πια κι αν είσαι από τα «δικά μας παιδιά»)

Μέλος συλλόγων: Κάποιων. Όπως:

• Σύλλογος προστασίας απειλούμενων με εξαφάνιση αγρίων ζώων του τροπικού δάσους Πλατείας Ειρήνης
• Ομάδα διάσωσης ασκούμενων περιπατητών-ποδηλατών από βροχή χρυσοφόρων αστεροειδών (υπό μορφή τούβλου) στην περιοχή Κρουσίων
• Σύλλογος προστασίας ανυποψίαστων ταβλαδόρων και άλλων ρεμβαζόντων στην περιοχή του πάρκου, από τυχαία εκροή τσιμέντου (από το γνωστό ρήγμα του Δήμου)
• Σύλλογος μαχόμενων βιοκαλιεργητών κατά καταχθόνιων όντων εξοπλισμένων με σατανικά όπλα, εκτοξεύοντα επικίνδυνα χημικά τύπου λιπασμάτων-φυτοφαρμάκων

Εργασία: (καλά αυτό το βάλαμε γι’ αστείο)

Ο λόγος που ασχολείσαι με τα κοινά: Διάφοροι. Όπως:

• Πρέπει να ολοκληρώσω, ΤΩΡΑ.
• Έχω ανάγκη να προσφέρω, αφήστε με, σας παρακαλώ.
• Να περνάει η ώρα, τι να κάνεις αν δεν έχεις δουλειά;

Οικογενειακή κατάσταση: (ισχύουν σχεδόν όσα και στις σπουδές)

[Την άλλη μέρα]

-Αρ: {σκαλίζει κάτι χαρτιά πάνω στο γραφείο του εκλογικού} μα τι δουλειά έχει εδώ αυτό το μέλι; Α καλώς τον Καραγκιόζη, καλημέρα, μας έστειλες το e-mail;

-Κ: να το μπροστά σου.

-Αρ: μα αυτό είναι μέλι, άλλο εννοούσα εγώ. Δεν πειράζει, έφερες το βιογραφικό;

-Κ: βέβαια, ορίστε!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Γεννήθηκα τότε. Όταν ο λαός έψαχνε αντίδοτο στη δυστυχία του.

Μεγάλωσα κάπως, αλλά αναγκάζομαι να μένω νέος και σε φόρμα επειδή οι περίοδοι λιτότητας δεν λένε να τελειώσουν. Πάσχω από ανίατη ασθένεια η οποία εκδηλώνεται με κρίσεις γέλιου στις παραστάσεις μου και για την οποία, όπως με βεβαίωσαν οι γιατροί, δεν ανακαλύφθηκε θεραπεία. Ακόμα.

Έχω σπουδάσει σκληρά από2 χρόνια στην κάθε τάξη του δημοτικού, (έκανα επανάληψη την κάθε τάξη για να μαθαίνω καλύτερα), αλλά την ΣΤ’ την έβγαλα με την πρώτη (με βοήθησαν και λιγάκι γιατί έπρεπε να πάω φαντάρος).

Δεν έχω σπουδάσει οικονομικές ή νομικές επιστήμες, διοίκηση επιχειρήσεων, it management, MSc κ.α. αλλά ξέρω το γείτονά μου. Μ’ αγαπούν και όλα τα παιδιά της περιοχής.

Είμαι μέλος των συλλόγων:

• Eξαπατηθέντων, από πολλά υποσχόμενους πολιτικούς , πολυτέκνων,
• Πληγέντων, από την υπερβολική ανάπτυξη, ανέργων,
• Eπικηρυχθέντων για αδιευκρίνιστο λόγο καλλιτεχνών έναντι αδρής αμοιβής (από το σεράϊ).

Έχω κάνει σχεδόν όλα τα επαγγέλματα. Φούρναρης, γραμματικός, γιατρός, διπλωμάτης κ.α. Περιέργως δεν σταδιοδρόμησα σ’ αυτά, ελπίζω όμως, σαν υποψήφιος (αλλά και σαν σύμβουλος) να τα πάω καλύτερα.

Με τα κοινά αποφάσισα ν’ ασχοληθώ μετά από μια κρίση πολυμυαλίτιδας (γ@μώ την εξυπνάδα μου) που εκτός από την καμπούρα μ’ άφησε και την ακραία πεποίθηση ότι η τύχη του Δήμου ανατέθηκε στα χέρια μου. Μ’ ενοχλεί επίσης εκείνο το πενταόροφο σεράϊ απέναντι από το καλύβι μου που μου κρύβει τον ήλιο.

Μόνη μου περιουσία είναι ένα σεντόνι, μια λάμπα και κάτι χάρτινες φιγούρες. Ούτε εξέδρες, ούτε καπνοί, ούτε φιογκάκια, κορδέλες και λουλούδια στην πίστα.

Α, ναι! Έχω και ‘γώ παιδιά και καταλαβαίνω τον πόνο της μάνας.

(εδώ τελείωσε το βιογραφικό μου, Κ.)

-Αρ: πολύ ωραία, εξαιρετικά! Φωτογραφία έφερες;

-Κ: ναι, μόνο που είναι κάπως παλιά.

-Αρ: δεν πειράζει, για να δω; Μα εδώ είσαι στο γάμο σου, δεν έχεις άλλη;

-Κ: δεν βγήκα άλλη φωτογραφία από τότε, είναι ακριβές και δε μου περισσεύουν.

-Αρ: καλά, άφησέ την, εδώ οι άλλοι, ή βάζουν φωτογραφίες από το νηπιαγωγείο ή ξανάνοιωσαν με photoshop.

-Κ: τι είν’ αυτό πάλι, κανένα μαγικό φίλτρο;

-Αρ: μπορείς να το πεις κι έτσι. Απ’ ότι φαίνεται θα μάθεις πολλά από τα καινούργια συστήματα μαζί μας, αυτό δεν μας ανησυχεί όμως γιατί τα παίρνεις εύκολα. Έχουμε να μάθουμε κι εμείς πολλά από ‘σένα. Πάντως να ξέρεις, από αυτή τη στιγμή είσαι υποψήφιος.

Τέλος Ε’ μέρους... Συνεχίζεται

Ομάδα γέλιου του Αλλά…Ζω

Ο Καραγκιόζης… υποψήφιος (Δ΄ μέρος)

-Χ: δηλαδή θα πας στον αντίπαλό του;

-Κ: ποιόν τον Ντουρ-Αγά; Αυτός ούτε να με δει, εμένα, έναν άνεργο και κουρελή τύπο. Έχει μαζέψει λέει όλους τους δημιουργημένους και καταξιωμένους. Όλους σου λέω, δεν άφησε κανένα για τους άλλους. -Χ: και που είναι το κακό σ’ αυτό; Άσε που μπορεί να δίνει …150 λίρες.

-Κ: κακό δεν είναι, κοίτα όμως τέτοιους έχουν και ο σουλτάνος (που του έδωσε το χρή-σ-μα) και οι πασάδες γύρω τους και όπως ξέρεις, εμάς, τον απλό λαό, δεν μας βοήθησαν πολύ (για να μην πω τι μας έκαναν, εις την Γαλλικήν). Θα μπορούσα βέβαια να κάνω μια προσπάθεια για τις 150 λίρες αλλά δεν αντέχω, με ξέρεις, ούτε στιγμή χωρίς γέλιο, με κουστουμαρισμένους ξινούς τύπους που δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους και φυσικά θα ψηφίσουν μόνο τον εαυτό τους.

-Χ: αυτός όμως μπορεί να είναι διαφορετικός. Μπορεί να θέλει να τα διορθώσει τα πράγματα.

-Κ: ναι , το είπε «θα μας αλλάξει τα φώτα», άσε που βλέπει παντού λάμψεις και φλόγες. Σου λέω, ίδιοι είναι, μόνο για ψήφους ενδιαφέρονται, κι όταν τους πάρουν, πέρα από τους κολλητούς οι υπόλοιποι θα πάρουν ...την αντιδημαρχία του καναπέ.

-Χ: ε τότε με ποιόν θα κατέβεις;

-Κ: άκουσα για μια τρελοπαρέα εκεί στον καφέ-μαχαλά, που θα τολμήσει να τα βάλει μαζί τους και μάλιστα το γλεντάει σαν να το ‘χει ήδη καταφέρει. Για ‘κεί πάω τώρα.

-Χ: ποιοι είναι; Δεν έχω ακούσει τίποτε γι’ αυτούς;

-Κ: ε, πως ν’ ακούσεις; Αυτοί δεν έχουν λίρες για να γεμίσουν τα γραμματοκιβώτια και τις εφημερίδες με ευτυχισμένες (από τί άραγε;) φάτσες, ψηφοδέλτια, και διαφημίσεις. Δεν έχουν μαζέψει άτομα από κάθε οικογένεια για να πάρουν όλους τους ψήφους. Είναι λίγοι αλλά κάνουν πολύ φασαρία και θέλουν να τα βάλουν με τον πασά. θα σου πω όμως περισσότερα όταν γυρίσω από το εκλογικό τους κέντρο.

-Χ: για στάσου, πως είπες ότι λέγονται;

-Κ: λέγονται «Αρα…ζω», γεια σου τώρα.

Τέλος Δ’ μέρους … Συνεχίζεται

Ομάδα γέλιου του Αλλά…Ζω

Απαιτείται βούληση

Πολλές φορές από υπερβάλλοντα ζήλο ή και από την προσπάθεια να εντυπωσιάσουν όσοι ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α.) καταφεύγουν σε υποσχέσεις ¨σπουδαίων¨ έργων, όπως η δημιουργία θέσεων εργασίας, η ανάδειξη του Κιλκίς σε παγκόσμια κλίμακα και oι τσιμεντένιες φαραωνικές κατασκευές.

Μια σοβαρή T.A. θα έπρεπε πρώτα να ασχοληθεί με τα της καθημερινότητας που καθορίζουν το δείκτη πολιτισμού μιας τοπικής κοινωνίας, ενός επαρχιακού αστικού κέντρου όπως είναι η πόλη του Κιλκίς.

Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα δούμε πως η μόδα της αντιπαροχής στο Κιλκίς ήρθε ουσιαστικά στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 και συνεχίστηκε με ένταση για περισσότερο από μία εικοσαετία. Ο πληθυσμός της πόλης υπερδιπλασιάστηκε και η ανάγκη σε υποδομές (σχολεία, αθλητικοί χώροι, πάρκα, παιδότοποι) αυξήθηκε. Οι διοικήσεις του τότε Δήμου σχεδίασαν την επέκταση της πόλης και περισσότερα από χίλια στρέμματα εντάχθηκαν στο σχέδιο, ουσιαστικά μιας νέας πόλης.

Τα αποτελέσματα της αντιπαροχής που εφαρμόστηκε από τα τέλη της δεκαετίας του ΄50 ήταν ήδη ορατά σε πόλεις όπως η Λάρισα ή η Θεσσαλονίκη. Πυκνή δόμηση σε ύψος και όχι σε πλάτος. Τσιμεντοποίηση, έλλειψη πράσινου, κυκλοφορικό χάος, έλλειψη ελεύθερων χώρων.

Έτσι χάθηκε η ευκαιρία για το Κιλκίς να σχεδιαστεί μια νέα πόλη η οποία θα εξασφάλιζε τα στοιχειώδη, θα προσέφερε ποιότητα ζωής, και σε συνδυασμό με τη Βιομηχανική ζώνη, θα προσέλκυε νέους κατοίκους από τη μεγαλούπολη της Θεσσαλονίκης.

Τα αρνητικά αποτελέσματα εμφανίστηκαν αμέσως μετά, όταν η πολιτεία διέθετε πόρους και ο Δήμος δεν είχε τους χώρους, τα οικόπεδα για να τα αξιοποιήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναζήτηση οικοπέδων για σχολική στέγη.

Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού δημιούργησε την ανάγκη για ένα νέο Δημοτικό Σχολείο κάθε 2 χρόνια, ένα Νηπιαγωγείο κάθε χρόνο, ένα Γυμνάσιο κάθε τριετία και οπωσδήποτε ένα νέο Γεν. Λύκειο όλη αυτήν την περίοδο.

Υποχρεώθηκαν οι άρχοντές μας να στήσουν στις αυλές των σχολείων προκατασκευασμένες αίθουσες προσβάλλοντας την αισθητική του μέσου πολίτη και στέρησαν ζωτικό χώρο από τους μαθητές μας. Αλλού έχτισαν σχολεία σε ακατάλληλα οικόπεδα των 2-2,5 στρεμμάτων με μοναδική όαση το 3ο Γυμνάσιο. Στην Κύπρο για παράδειγμα για να δοθεί άδεια ανέγερσης σχολείου, πρέπει το οικόπεδο να είναι μεγαλύτερο από οχτώ στρέμματα. Πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής τα οποία η σκληρή πραγματικότητα μετέτρεψε σε γήπεδα ποδοσφαίρου, παιδικές χαρές (ζωοπάζαρο) και ό,τι άλλο…

Σήμερα λύσεις υπάρχουν; Ναι, με μία προϋπόθεση. Να υπάρξει από πλευράς Τοπικών ¨Αρχόντων¨ η θέληση, η πολιτική βούληση και η διάθεση να συγκρουστούν με τα μικροσυμφέροντα και τη διαπλοκή.

Θετικό σημείο η ανάπλαση της 21ης Ιουνίου που έχει δρομολογηθεί με ένα σημαντικό μειονέκτημα, τη διατήρηση της ήπιας κυκλοφορίας των Ι.Χ. αυτοκινήτων. Υπάρχουν παραδείγματα πόλεων που τόλμησαν την πλήρη πεζοδρόμηση του ιστορικού τους κέντρου παρά τις αντιδράσεις. Χρειάζεται συνολικός σχεδιασμός των πεζοδρομήσεων που θα περιλαμβάνει την ανάπλαση της πλατείας Ειρήνης, την αύξηση του πρασίνου και την κυκλοφορία των οχημάτων. Οι ποδηλατόδρομοι πρέπει να αποτελούν κομμάτι του συνολικού σχεδιασμού ώστε να συνδέουν χώρους εργασίας, σχολεία, αθλητικούς χώρους και αγορά. Στόχος όλου του σχεδιασμού η αύξηση των μετακινήσεων στο κέντρο χωρίς αυτοκίνητο.

Η αξιοποίηση του στρατοπέδου της Μεραρχίας μπορεί να δώσει στους κατοίκους της πόλης αθλητικό κέντρο ανοιχτού τύπου που θα συνδεθεί οργανικά με τις αθλητικές εγκαταστάσεις που ήδη υπάρχουν.

Αν θέλουμε να δούμε την πόλη μακροπρόθεσμα, να συμφωνήσουμε πώς θα είναι σε δέκα χρόνια από τώρα, τότε μπορούμε να σχεδιάσουμε τη μεταφορά δομών, υπηρεσιών και νέων σχολικών μονάδων περιφερειακά της πόλης.

Προτάσεις και λύσεις υπάρχουν, ανοιχτή και διαρκής διαβούλευση με τους φορείς και τους πολίτες χρειάζεται και κυρίως ΘΕΛΗΣΗ.

Κώστας Σακελλαρίου δάσκαλος

Ο Καραγκιόζης… υποψήφιος (Γ΄ μέρος)

Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ και το δεύτερο εδώ.

Χ: {βηματίζει πάνω-κάτω ανήσυχος} μα τι λένε τόση ώρα; Θα ‘χει γούστο να τον έπεισε ο Αγάς. Α…α, νάτονε έρχεται. Άντε Καραγκιόζη, πες μου γρήγορα, τι έγινε; Με τρώει η περιέργεια.

Κ: αυτή η περιέργεια, αποκλείεται να πεινάει περισσότερο από μένα που ‘χω δυο μέρες να φάω, αλλά τι περίμενες να γίνει, μια από τα ίδια.

Χ: δηλαδή;

Κ: απ’ ότι κατάλαβα φίλε μου, έχει τάξει αντιδημαρχίες και στους περαστικούς έξω από το σεράϊ του.

Χ: εντάξει… αυτό δεν είναι και τόσο σοβαρό, κάτι άλλο; Για το δήμο τι θα κάνει;

Κ: θα κάνει λέει συντριβάνια και άλλα τέτοια έργα με τσιμέντο, θα μας φέρει ανάπτυξη και όλα θα πάνε κατ’ ευχή (δική τους), σαν το ποτάμι στο κανάλι.

X: σαν το νερό στο αυλάκι, θέλεις να πεις.

Κ: το ίδιο είναι και το ποτάμι σε αυλάκι κυλάει, λίγο πιο megaλο απλώς.

Χ: καλά με τους δημότες τι θα κάνει;

Κ: εμάς, λέει, δεν χρειάζεται να μας νοιάζει τίποτε, θ’ απολαμβάνουμε το megaλο κανάλι να κυλάει, κάτι σωλήνες, σαν (πως λέμε, Σαν Φραντσίσκο) συντριβάνια να πιτσιλάνε και θα μας μοιράζουν που και που καμιά σακούλα μαρουλάκια.

Χ: και για τις λίρες, σου είπε; Που τις βρίσκει;

Κ: λίρες;… που ‘ν τες; Εγώ τις είδα πρώτος.

Χ: που βρίσκει τα χρήματα για τα προεκλογικά έξοδα και γι’ αυτά που υπόσχεται, εννοώ.

Κ: ααα… συγνώμη Χατζηαβάτη αλλά έχω να φάω από το επεισόδιο «ο Καραγκιόζης φούρναρης» και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Λεφτά υπάρχουν, μου είπε, αλλά για λίγους, γι’ αυτούς (που θα κάνουν πολλούς σταυρούς, είπε ο μπ-αγά-σας)… που θα του πάνε πολ-λούς ψήφους και ξέρουν πως δουλεύουν αυτά τα πράγματα. Για ‘μας δεν περισσεύει .

Χ: τελικά; Τι αποφάσισες Καραγκιόζη;

Κ: ξέρεις τι κατάλαβα Χατζηαβάτη; Αυτοί βγάλανε τα ρούχα τους και βάλανε τα …ίδια. Δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ αυτό που, μόνο, ξέρουν. Νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους.

Ε λοιπόν, τους κατάλαβα και δεν θέλω ν’ αφήσω για άλλα 5 χρόνια το μέλλον του τόπου και των παιδιών μου στα χέρια τους.

Αυτή τη φορά θ’ αλλάξω!

Τέλος Γ’ μέρους …. Συνεχίζεται

Ομάδα γέλιου του Αλλά…Ζω

Μία άλλη αφήγηση

«Το σύμπαν είναι φτιαγμένο από ιστορίες, όχι από άτομα»
Muriel Rukeyser

Οι ιστορίες που λέμε στους εαυτούς μας κι ο ένας στον άλλον, είναι ο τρόπος που έχουμε για να δίνουμε νόημα στο κόσμο και στη θέση που έχουμε σε αυτόν. Κάποιες από τις αφηγήσεις αυτές γίνονται τόσο «κολλητικές», τόσο κυρίαρχες ώστε καταλήγουμε να τις εσωτερικεύουμε. Σταματάμε πλέον να μπορούμε να τις δούμε ως «αφηγήσεις» - γίνονται μέρος της ίδιας της πραγματικότητας. Είναι δύσκολο να συλλογιστούμε γι' αυτές, αφού συλλογιζόμαστε μέσω αυτών. Τις παίρνουμε ως δεδομένες. Γίνονται το πλαίσιο αναφοράς μέσω του οποίου αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε τον κόσμο γύρω μας.

Συνήθως δεν αναρωτιόμαστε καν από που προέρχονται αυτές οι αφηγήσεις. Απλά υφίστανται - ή τουλάχιστον συνεχίζουν να υφίστανται ως τη στιγμή που αρχίζουμε να επιθυμούμε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Η διαδικασία της αλλαγής, προς κάτι διαφορετικό, ξεκινά όταν ο καθένας από εμάς αρχίζει να επανεξετάζει τις βασικές αρχές που διέπουν τη σκέψη του. Όταν σταματά να αποδέχεται σιωπηρά αυτό που στα αρχαία ελληνικά αποκαλούνταν «δόξα»: τις ιδέες με βάση τις οποίες σκεπτόμαστε, που όμως δεν αμφισβητούμε. Τις ιδέες που μας διευκολύνουν να κατανοήσουμε τι γίνεται γύρω μας, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε, αλλά δεν υπόκεινται σε έλεγχο.
Φορτισμένη λέξη η «αλλαγή»! Ψάχνω στο λεξικό, να βρω την έννοια του ρήματος «αλλάζω»: είναι συνδεδεμένη με την ενέργεια της αλλαγής τρόπου σκέψης και πράξης, με την απόφαση να «πάρω άλλο δρόμο». Για εμάς, την Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής, σίγουρα δεν παραπέμπει στο «αντικαθιστώ κάτι με άλλο» ή στο «δίνω ένα πράγμα και παίρνω άλλο»... Και βέβαια δηλώνει ένα ενεργητικό παρών, λέγοντας «αλλά ζω κι εγώ εδώ και έχω κι εγώ λόγο!».

Τι είναι όμως αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε, ως Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής, στην μέχρι τώρα επικρατούσα αφήγηση για την αυτοδιοίκηση;

Το πρώτο και σημαντικότερο είναι να επαναφέρουμε τη δημοκρατία, με την έννοια του κράτους του δήμου, όπου δήμος είναι ο λαός. Θέλουμε να έχουμε άμεση και συμμετοχική δημοκρατία. Το ζητούμενο και ο στόχος μας είναι η όσο γίνεται μεγαλύτερη συμμετοχή και εμπλοκή των πολιτών, τόσο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, όσο και στον έλεγχο σε όλα τα στάδια της υλοποίησής τους.

Στοχεύουμε στη δημιουργία πολιτικών που επιτρέπουν στους πολίτες να αναζητούν τη λύση του προσωπικού τους προβλήματος μέσα από διαφανείς διαδικασίες που εξασφαλίζουν ισότιμη και δίκαιη λύση για όλους. Οι έννοιες «ρουσφέτι» και «οι δικοί μας άνθρωποι» δεν υπάρχουν.

Θέλουμε η αυτοδιοίκηση να αγωνιστεί για να πάψει να είναι η υπηρέτρια της κεντρικής εξουσίας. Να σταματήσει να λέει «Ναι». Να σταματήσει να σηκώνει τα χέρια ψηλά λέγοντας: «Τι μπορούμε να κάνουμε; Αλλού παίρνονται οι αποφάσεις». Δεν αποτελεί πρότυπο για μας το μοντέλο της «πετυχημένης» διοίκησης, που εξασφαλίζει πόρους επειδή έχει «κολλητούς» υπουργούς.

Σχεδιάζουμε έναν Δήμο χρήσιμο στην κοινωνία. Μια αποτελεσματική μονάδα διοίκησης που παράγει πολιτική. Που δεν ασχολείται με το πως θα «μοιράσει την πίτα», εξυπηρετώντας τοπικές πελατειακές σχέσεις ή προσωπικές φιλοδοξίες. Που γνωρίζει και ιεραρχεί τις ανάγκες των πολιτών και αποφασίζει για το τι πρέπει να κάνει, το τι μπορεί να κάνει και το τι θέλει να κάνει.

Θέλουμε έναν Δήμο που σκύβει πάνω από τους ανθρώπους και τις οικογένειες που βυθίζονται στη σιωπή και κόβουν την επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον γιατί είναι πολύ περήφανοι για να ζητήσουν βοήθεια. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τους βοηθήσουμε να βγούνε από το αδιέξοδο στο οποίο τους έχει σπρώξει βάναυσα η συμπεριφορά της πολιτείας. Ναι, η ανέχεια που τους βασανίζει είναι ευθύνη άλλων. Αν όμως τους αφήσουμε αβοήθητους εμείς που είμαστε δίπλα τους, είναι σαν να τους αφήνουμε να χαθούν. Θα σταθούμε δίπλα τους με σεβασμό στην αξιοπρέπεια τους, χωρίς να εκμεταλλευτούμε την ανάγκη και τον ανθρώπινο πόνο.

Ονειρευόμαστε έναν Δήμο που δεν θα λειτουργεί αποκλειστικά ως υδραυλικός, οδοκαθαριστής ή οικοδόμος, που έρχεται, διορθώνει το πρόβλημα και φεύγει. Και στην συνέχεια υπερηφανεύεται γιατί έπραξε τα αυτονόητα. Ονειρευόμαστε έναν Δήμο που λειτουργεί συνθετικά, που δημιουργεί διαδικασίες και συνθήκες οι οποίες επιτρέπουν στους πολίτες να λύσουν συνεργατικά τα προβλήματά τους. Που γίνεται το στέρεο υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα στηριχτούν οι κοινωνικές και οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου μας για να κάνουν το βήμα προς τα μπρος.

Εμείς, η Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής αλλά...ζω, είμαστε εδώ με τη δική μας βούληση. Δεν μας επιστράτευσε κανένας κομματικός μηχανισμός για να διατηρηθούν εσωτερικές ισορροπίες. Δεν έχουμε στο πλάι μας επιχειρηματίες που μας στηρίζουν. Δεν λειτουργούμε με χειραψίες, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και υποσχέσεις. Δεν έχουμε εκλογικούς μηχανισμούς. Δεν διαθέτουμε έτοιμες λίστες υποψηφίων ταξινομημένες με βάση τα πόσα ψηφαλάκια κουβαλάει ο καθένας ή η καθεμιά τους.

Εμείς, η Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής αλλά...ζω, φτιάχνουμε τη δική μας αφήγηση. Μια αφήγηση που έχει ως κεντρικά νήματα τη δημιουργικότητα που συνοδεύεται από τη γενναιοδωρία. Τη γνώση που πάει χέρι-χέρι με την αλληλεγγύη. Τη συμμαχία με τη φύση και όχι το ξεπούλημα ή την εκμετάλλευσή της. Και γιατί όχι, τον έρωτα και τη γιορτινή γοητεία της ζωής.

Ο Καραγκιόζης… υποψήφιος (B΄ μέρος)

Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Α: βρε καλώς τον Καραγκιόζη {φιλικό χτύπημα στην πλάτη}, τι έγινε το αποφάσισες;

Κ: ήμουν έτοιμος Αγά μου αλλά μ’ έβαλαν σε δίλημμα οι ψηφοφόροι μου και …να… ξέρεις δεν αντέχω το ξύλο.

 

Α: μα για ποιο δίλημμα μιλάς; Εδώ σας έχω, μαζί με το μπάρμπα σου, ήδη δηλώσει υποψήφιους συμβούλους στο εκλογοδικείο.

Κ: τι είπες; Τον έβαλες κι αυτόν; (Θα φάμε πολύ γκλίτσα).

Α: μην ανησυχείς, θα φτιάξουμε μια αντιδημαρχία και γι’ αυτόν.

Κ: κι αν δεν δεχτεί ούτε έτσι;

Α: σου είπα δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς για τίποτα, θα πάρω κάποιον από τους άλλους συνδυασμούς στη θέση του, αλλά ας έλθουμε στο θέμα μας. Ποια είναι τα διλήμματά σου;

Κ: ε… να Αγά μου, με ρωτούν αν θα μπορέσουμε να κάνουμε όσα υποσχόμαστε και που βρίσκεις τις λίρες για τα τόσα έξοδα που κάνεις. Τους απαντώ βέβαια ότι έχεις μεγάλες γνωριμίες και στήριξη από τον σουλτάνο, αλλά …

Α: λεφτά υπάρχουν Καραγκιόζη, (αλλά είναι για λίγους), όπως σου είπα όμως εσύ δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς. Φρόντισε μόνο να μαζέψεις ψήφους, σημασία έχει να βγούμε και μετά θα δούμε. Εγώ με τους (ει)δικούς μου έχουμε να κάνουμε το δύσκολο έργο του προγράμματός μας που εσύ ήσυχος θα απολαμβάνεις από το καλύβι σου.

Κ: από το καλύβι μου; (ρε αυτός πάει να με ρίξει)… Και η αντιδημαρχία που μου έλεγες;

Α: εεεε….πως…να, αν μου κάνεις πολλούς σταυρούς, θα στη δώσω.

Κ: καλά από σταυρούς άλλο τίποτε, πιάστηκα, δεν έχω αφήσει εκκλησία για εκκλησία, δεν χάνω καμιά βάφτιση, κηδεία ή γάμο (έχει και τζάμπα φαγητό εκτός των άλλων).

Α: για σταυρούς στα ψηφοδέλτια σου λέω.

Κ: το ίδιο είναι και ‘κεί ψηφοφόροι πάνε. Δεν μου είπες όμως ποιο είναι ακριβώς το δύσκολο έργο στο πρόγραμμά μας.

Α: να, γι’ αρχή λέω να φτιάξουμε μερικά συντριβάνια, κάνουν εντύπωση τέτοια πράγματα, θα φανεί ότι ξεκινήσαμε δυναμικά, μετά …

Κ: για μια στιγμή, για ποια συντριβάνια μιλάς; εδώ δεν έχουμε νερό να πιούμε. Κι ένα κολυμβητήριο που ξεκίνησαν παλιότερα έμεινε στα θεμέλια.

Α: δεν χρειάζεται να δουλεύει συνέχεια, μόνο κάποιες μέρες.

Κ: μα καλά γιατί να μην φτιάξουμε κανένα φράγμα, να μαζεύουμε το λίγο που έχουμε;

Α: πφφφ…αυτά δεν έχουν ψωμί, δεν ξέρεις εσύ, άστο σου λέω πάνω μας, θα αφήσουμε να διαλύσουν ενδιάμεσα, θα τα διορθώσουμε πριν τις επόμενες εκλογές, θα γεμίσουμε και μερικές τρύπες με τσιμέντο και να ‘μαστε πάλι πρώτοι. Έτσι γίνεται. Πάντα.

Κ: καλά… κατάλαβα, λέω να πηγαίνω τώρα (αν μείνω λίγο ακόμη θα κάνω έγκλημα), γεια σου Αγά μου.

Τέλος Β’ μέρους … Συνεχίζεται

Ομάδα γέλιου του Αλλά…Ζω

Ο Καραγκιόζης… υποψήφιος (Α΄ μέρος)

ΣΥΝΤΟΜΕΥΣΕΙΣ: Κ= Καραγκιόζης, Χ= Χατζηαβάτης, σε ( ) οι χαμηλόφωνοι μονόλογοι

Χ: καλημέρα Καραγκιόζη, για πού έτσι βιαστικός;

Κ: φίλε μου Χατζηαβάτη, πάω για υποψήφιος!

Χ: για στάσου βρε Καραγκιόζη, πως σου ήρθε αυτή η σκέψη; Εσύ δεν έχεις να φας, που θα βρεις τα λεφτά;

Κ: δεν χρειάζονται λεφτά, αυτός που μου έκανε την πρόταση θα τ’ αναλάβει όλα. Παράβολο (αυτό, μου είπε, μόνο στοιχίζει 15 λίρες, μάλλον με κοροϊδεύει ο μπ-αγά-σας), διαφήμιση στις εφημερίδες και στα ιστολόγια του σεραΐου, προσωπική κάρτα. Είπε ακόμη ότι θα τακτοποιήσει τους δικούς μου σε δουλειές (από τη διαφήμιση θα βγάλεις κι εσύ πολλά σαν επίσημος τελάλης) και ότι θα μου δώσει 100 λίρες για τα προσωπικά μου έξοδα, ρούχα, κεράσματα κ.α.

Χ: δηλαδή, με ποιον κατεβαίνεις;

Κ: με τον Φαγά-αγά φυσικά, και λέω φυσικά γιατί τον είδα σε … όραμα. Εμφανίσθηκε μέσα από ένα σύννεφο καπνού και με καλούσε να τον ακολουθήσω. Ένοιωσα ότι είναι ο άνθρωπός μου, με το πρώτο χτύπημα στην πλάτη. Από εκείνη στιγμή κατάλαβα πόσο ενάρετος και ικανός είναι. Βέβαια βοήθησαν και οι 100 λίρες καθώς βλέπεις καλύτερα όνειρα χορτάτος.

Χ: είσαι τόσο σίγουρος γι’ αυτόν; Εμένα βέβαια, σαν τελάλη, θα μου πληρώσει προκαταβολικά τις κάρτες και τα διαφημιστικά, αλλά εσένα αυτά που σου έταξε θα τα κάνει;

Κ: μα και βέβαια θα μου τα κάνει, μ’ εκτιμάει πολύ, θα με κάνει είπε κι αντιδήμαρχο!

Χ: μα γιατί εσένα ρε φουκαρά; Τι σου βρήκε;

Κ: γιατί έχω μεγάλο σόϊ και πολλούς φίλους, μου είπε. Όλοι οι τσομπαναραίοι ακούν τον μπάρμπα Γιώργη, για να μην αναφέρω και το Μορφονιό (αυτού του ‘ταξα πλαστική στη μύτη), το Νιόνιο, το Σταύρακα, το Γιωρίκα κ.α.

Χ: καλά, δεν αναρωτήθηκες που βρίσκει τα χρήματα που σου δίνει;

Κ: ε, πως! Δεν έχεις δει κάτι μεγαλοεπιχειρηματίες που κάνουν βόλτα τελευταία στην περιοχή, δεν βλέπεις πόσες τρύπες ανοίγουν και πόσο τσιμέντο ρίχνουν μεγαλοεργολάβοι εδώ γύρω; Άσε που είναι κολλητός του σουλτάνου.

Χ: τι κολλητός; Αυτός δεν είναι άνθρωπος του πασά που τόσο καιρό κατηγορούσες;

Κ: δεν είναι ακριβώς έτσι, τώρα είναι ανεξάρτητος, να σκεφθείς έβαλε και το Μέγα Αλέξανδρο υποψήφιο (θα ΄χει φαίνεται κι αυτός μεγάλο σόϊ), πάω όμως τώρα να μην περιμένει στο ραντεβού μας.

Τέλος Α΄ μέρους, συνεχίζεται…

Ομάδα γέλιου του Αλλά..ζω

Το ζήσαμε και αυτό!

Το ζήσαμε και αυτό!

Ένα ακόμα περιστατικό στην προεκλογική πορεία του παραλογισμού, ένα ακόμα σκαλοπάτι στην καθοδική πορεία της αισθητικής μας, ακόμα μια πρόκληση στη νοημοσύνη μας.

Παρασκευή μεσημέρι ήταν, στο εκλογικό κέντρο κάποιου υποψηφίου Δημάρχου. Νταούλια ανακατεμένα με «παράδοση», οπαδικές κραυγές δίπλα σε κουστουμαρισμένους «ενεργούς πολίτες», αυτάρεσκα χαμόγελα και άκρατη σημειολογία. Για την προοπτική των επενδύσεων που έρχονται, με προϋπόθεση μοναδική την υπερψήφιση του υποψηφίου Δημάρχου… Με μέσο τη στόχευση στο θυμικό του Πόντιου συνδημότη , του Παοκτσή φιλάθλου.

Αναρωτιέται κανείς που αρχίζει το τραγικό, που σταματάει το γελοίο…

Αν το επικίνδυνο φαινόμενο του Μπερλουσκόνι εμφανίζεται σαν κακέκτυπο με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στην Ελλάδα (Μαρινάκης- Μώραλης στον Πειραιά) αλλά και στον τόπο μας (;). Αν ποδοσφαιρικοί μεγαλοπαράγοντες σε ρόλο Σωτήρα-επενδυτή που εμπνεόμενοι από τα ιδανικά της φυλής και όψιμες κοινωνικές ευαισθησίες σπεύδουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς τα κεφάλαιά τους.

Ο υποψήφιος Δήμαρχος, τα πρόσωπα και οι δυνάμεις που τον στηρίζουν οφείλουν ΤΩΡΑ να απαντήσουν! Αν δηλαδή περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα της παράταξής τους σχέδιο ιδιωτικών επενδύσεων και αν ναι, σε ποια πεδία και υπό ποιες συνθήκες επέμβασης του ιδιώτη επενδυτή στη Δημοτική Αρχή. Αν τούτες οι επενδύσεις αφορούν σε Δημόσια αγαθά και ειδικότερα δομές πρόνοιας, καθαριότητας, περιβάλλοντος...

Εμείς από την πλευρά μας θα είμαστε- όπως πάντα- ξεκάθαροι. Κάθε επένδυση που σέβεται το περιβάλλον, τα εργατικά δικαιώματα, την αξιοπρέπεια των Δημοτών και την αυτονομία των Τοπικών Αρχών, που μειώνει το τραγικό επίπεδο ανεργίας της περιοχής και δίνει διέξοδο στην παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, είναι καλοδεχούμενη. Θα έχει στο μέτρο των δυνατοτήτων μας την στήριξη και τη συμπαράστασή μας. Στο κάτω κάτω της γραφής και Πόντιοι πολλοί από εμάς είμαστε, και Παοκτσήδες…

Αν ωστόσο το "επενδυτικό μενού" περιλαμβάνει ξεπούλημα Δημόσιας περιουσίας, ληστρικές συμβάσεις,βιασμό του περιβάλλοντος και παραχώρηση Δημοτικών δικαιωμάτων θα μας βρούνε σθεναρά, αποφασιστικά απέναντι. Σε τούτη τη δύσκολη πορεία προς τις Δημοτικές εκλογές συνειδητοποιήσαμε πως ένα τεράστιο κύμα αγωνίας και αγανάκτησης των συμπολιτών μας είναι έτοιμο να εκφραστεί. Πρώτα στην κάλπη και έπειτα στη θέληση τους να πάρουν την τύχη αυτού του τόπου στα χέρια τους. Με αίσθημα ευθύνης, με διάθεση για συμμετοχή.

Το πιθανότερο βέβαια είναι να μην ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά. Να πρόκειται για μια ακόμα χολυγουντιανού τύπου φούσκα εντυπώσεων, που θα σπάσει εκκωφαντικά την επομένη των εκλογών και θα ξεχαστεί γρήγορα. Μαζί με την αποκαθήλωση της γιγαντοαφίσας, των χαμογελαστών υποψηφίων στις εφημερίδες, των περίεργων συναλλαγών.

Μόνο που τα προβλήματα θα παραμείνουν. Σκληρά και μακροχρόνια, πιεστικά και αδυσώπητα. Γιατί όπως πετυχημένα το λαϊκό τραγούδι απαντάει στο τοπικό show της Παρασκευής, «άλλο Βούδας και άλλο Κούδας…»

Ο ριζοσπαστισμός του "αλλά...ζω" ή αλλιώς τι νέο κομίζει στα δημοτικά ήθη της πόλης του Κιλκίς

Μέχρι σήμερα, κάθε πολιτικός χώρος επέλεγε ένα πρόσωπο της αρεσκείας του και το προωθούσε επικεφαλής μιας δημοτικής παράταξης που την έλεγχε σε μεγάλο βαθμό.

Η Πρωτοβουλία Ευθύνης και Συμμετοχής “Αλλά..ζω” ανέτρεψε αυτό το δεδομένο.

Ένας αριθμός σκεπτόμενων πολιτών με ενεργή πολιτική ή κοινωνική δράση συνήλθε και συγκρότησε ένα συντονιστικό το οποίο προχώρησε σε λαϊκές συνελεύσεις που ψήφισαν την ιδρυτική διακήρυξη της δημοτικής κίνησης, τον κανονισμό λειτουργίας της και ανέδειξαν την επικεφαλής Ι. Ρούσσου.

Μέχρι σήμερα, οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων ήταν άνδρες, εκλεκτοί κάποιων πολιτικών χώρων.

Η Πρωτοβουλία “Αλλά..ζω” ανέδειξε μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ως επικεφαλής, για πρώτη φορά μια γυναίκα, την Ιωάννα Ρούσσου.

Μέχρι σήμερα, οι δημοτικές παρατάξεις διαμόρφωναν το πρόγραμμά τους με τη βοήθεια κάποιων συμβούλων, υιοθετώντας προτάσεις που είχαν παρουσιασθεί και στο παρελθόν και δεν υλοποιούνταν ποτέ.

Στην Πρωτοβουλία “Αλλά..ζω” τα πράγματα έγιναν διαφορετικά.

Οι ομάδες εργασίας συγκροτήθηκαν από ανθρώπους με αντίστοιχο γνωστικό αντικείμενο αλλά και ανάλογο ενδιαφέρον, συγκέντρωσαν στοιχεία και μέσα από τις επαφές των μελών της πρωτοβουλίας με τους πολίτες του Κιλκίς διαμορφώθηκε το τελικό κείμενο του προγράμματος, το οποίο τέθηκε στην κρίση της λαϊκής συνέλευσης και ψηφίσθηκε από αυτήν.

Μέχρι σήμερα, οι εκπρόσωποι των δημοτικών παρατάξεων επισκέπτονταν τα χωριά και την πόλη του Κιλκίς και υπόσχονταν ότι θα υλοποιήσουν τις προτάσεις τους, οι οποίες, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν πραγματοποιούνταν στη συνέχεια. Μάλιστα, πρόσφατα, ορισμένοι επιστράτευσαν και επιχειρηματίες τους οποίους εμφανίζουν ως υπερ-ήρωες και σωτήρες του τόπου.

Οι πολίτες που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία “Αλλά..ζω” δεν υπόσχονται μόνο ότι θα είναι συνεπείς σε όσα διακηρύσσουν προεκλογικά αλλά ακούν τον προβληματισμό των συμπολιτών τους και ζητούν την ενεργή συμμετοχή τους, για να προτείνουν, να ελέγχουν την πορεία της πρωτοβουλίας και να βρίσκουν από κοινού τις βέλτιστες λύσεις στα προβλήματα του δήμου. Υπερασπίζονται τον διάλογο και δεν είναι διατεθειμένοι να απαξιωθούν με την ποδοσφαιροποίηση των υποθέσεων της πόλης τους. Δεν εμπιστεύονται τους υπερ-ήρωες παρά μόνο τους εαυτούς τους.

 

Άννα Ριζάκη